اشک که نه

بارانِ یتیمی است
نالان،

که بی وقفه  
بوسه می زند بر پاهای تو

بغض که نه
صاعقه ی پاییزی است

که می خروشد ، فریاد می کشد،
می کوبد
از سرسرای گلوی خشکیده
تا آستانه ی سرای تو

صدا که نه

هق هق ِرقت انگیز نایی است مأیوس،

وامانده و سردرگم خاطرات تو

روز که نه
روز که نه
روز که نه

...

لیلی محسنی